Καμπανάκι για το Δημογραφικό – Ένας τοκετός – δύο κηδείες: Τα πρωτογενή πλεονάσματα και το δημογραφικό έλλειμμα
Στη συζήτηση των «εθνικών θεμάτων», συνήθως, κοιτάζουμε Ανατολικά στο χάρτη, και δικαίως, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου ή, στην Ανατολική Μεσόγειο η οποία, κυριολεκτικά, φλέγεται.
(Παράλληλα με τα απειλητικά σύννεφα για τους Χριστιανούς στη Συρία, την Αγία Αικατερίνη του Σίνα, τις «συμμαχίες» μας στην Λιβύη κ.α.).
Ωστόσο, στο εσωτερικό της χώρας υπάρχει το μεγαλύτερο εθνικό πρόβλημα και αυτό είναι το Δημογραφικό.
Χρονιά με τη χρονιά ο πληθυσμός μειώνεται, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον Ελληνισμό.
Ακόμη-ακόμη και για την ασφάλεια της πατρίδας, την οικονομική ανάπτυξη (η οποία χρειάζεται εργάτες/παραγωγούς, καταναλωτές κ.ο.κ.), την κοινωνική υγεία.
Το 2024 ο συνολικές, εντός των εθνικών ορίων, γεννήσεις ήταν μόλις 69.675, ενώ την ίδια χρονιά είχαμε σχεδόν διπλάσιους θανάτους (128.259).
Αντιστοίχως το 2023, σύμφωνα με την Eurostat, είχαμε 71.258 τοκετούς και 127.215 θανάτους. Ενώ πριν περίπου 20 χρόνια οι γέννησης ήταν όσες και οι θάνατοι (100.000 αντιστοίχως στις αρχές του αιώνα).
Πρόσθετα, μόλις τα δύο προηγούμενα χρόνια 400.000 ασφαλισμένοι βγήκαν στη σύνταξη.
Και ναι μεν εισήλθαν στην αγορά εργασίας μετά την πανδημία (2022-25) επιπλέον σχεδόν 300.000 άτομα, ωστόσο πρόκειται για εισροές που απλώς καθυστέρησαν να αναλάβουν εργασία λόγω υγειονομικής κρίσης.
Ήδη η ανεργία, σαν ποσοστό, δεν μειώνεται από την αύξηση του απόλυτου αριθμού των απασχολούμενων, αλλά από την μείωση των αναζητούντων εργασία (μείωση προσφοράς).
Ήδη από φέτος παρατηρούνται τεράστιες ελλείψεις σε εργατικά χέρια (αγροτική συγκομιδή, τουρισμός/επισιτισμός), ενώ λείπουν και οι υψηλές ειδικότητες (άνω του μέσου επιπέδου).
Η φυγή των νέων στο εξωτερικό μέσα στην οικονομική κρίση (brain drain) όχι μόνο δεν ανεστράφη, αλλά αυτή η γενιά τεκνοποιεί ήδη στην αλλοδαπή (δεύτερη γενιά μεταναστών).
Τούτων δοθέντων υπολογίζεται ότι 7.000-8.000 Ελληνόπουλα δεύτερης γενιάς γεννιούνται στο εξωτερικό και περί τις 6.000 παιδιά αλλοδαπών στην Ελλάδα.
Έτσι, ταυτόχρονα με τους εργάτες χαμηλής εξειδίκευσης, λείπουν και οι (άκρως) εξειδικευμένοι νέοι επιστήμονες οι οποίοι θα ανέβαζαν τη χώρα στο επόμενο επίπεδο τεχνολογικής ανάπτυξης.
Προς τα 8 εκ. κατοίκους
Οι δημογραφικές τάσεις είναι απογοητευτικές: όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, ακόμη και οι μελέτες που εκπονήθηκαν στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης (σ.σ. προκειμένου να εντοπιστούν οι εκροές για συντάξεις, συνδρομή των ηλικιωμένων, υγειονομική κάλυψη κ.α.), δείχνουν ότι από 10,9 εκ. πληθυσμού το 2015, σε 35 χρόνια (25 από σήμερα), δηλαδή το 2050, ο πληθυσμός της χώρας ελάχιστα θα εξέχει πάνω από τα 8 εκ. ψυχές.
Το ενδιαφέρον σε όλη αυτή την πορεία απίσχνανσης του Ελληνισμού, είναι ότι το πολιτικό σύστημα ελάχιστα συζητά γι αυτό, ενώ οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες, κυρίως με την μορφή των εφάπαξ επιδομάτων κατά τον τοκετό (1 τέκνο: 2.400, 2 τέκνα: 2.700, 3 τέκνα: 3.000, 4 ή περισσότερα τέκνα: 3.500 ευρώ), τίποτε δεν απέδωσαν.
- Στεγαστικό (το κόστος κατοικίας είναι απλησίαστο).
- Μισθοί/ακρίβεια (οι νέοι που μπήκαν στην αγορά εργασίας τα τελευταία 13-14 έτη λαμβάνουν απλώς το βασικό μισθό, χωρίς 3ετίες και χρονοεπιδόματα).
- Παιδεία (φροντιστήρια)
- Παιδικοί Σταθμοί/Ελεύθεροι χώροι/Αθλητικές εγκαταστάσεις.
Απέναντι το κατ εξοχήν εθνικό πρόβλημα, το Δημογραφικό, η κυβέρνηση δίνει μεγαλύτερη βάση:
1.Στους χαμηλούς μισθούς σαν βασικού παράγοντα «ανταγωνιστικότητας» της ελληνικής παραγωγής, στερώντας το αναγκαίο εισόδημα από τους εργαζόμενους (που αδυνατούν έτσι να κάνουν οικογένεια), ενώ αυτή η «φειδωλή» πολιτική μισθών διώχνει τους νέους επιστήμονες στο εξωτερικό (κακοπληρωμένοι και στις καλές ειδικότητες).
2.Στην «χρυσή visa» για να εμφανίσει περισσότερες «άμεσες ξένες επενδύσεις», ενώ αυτή η πολιτική προκαλεί μεγαλύτερη στεγαστική κρίση.
3.Στα πρωτογενή πλεονάσματα για να αποπληρωθούν εγκαίρως οι δανειστές, ενώ λείπουν δημόσιες/κοινωνικές υποδομές.
4.Στην μετατροπή των Κολλεγίων σε «πανεπιστήμια», ενώ η δημόσια εκπαίδευση βρίσκεται σήμερα στην χειρότερη κατάσταση, τουλάχιστον μεταπολεμικά.
www.ieidiseis.gr
