Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «Άπτεσθαι ξύλου», εμείς απλά χτυπάμε ξύλο ή αναζητάμε για να χτυπήσουμε ξύλο, όταν ακούσουμε κάτι κακό και θέλουμε να κρατηθεί μακριά μας.
Το να χτυπάμε ξύλο στο άκουσμα συμφοράς αποτελεί μια συνήθεια βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα μας. Ξέρουμε όμως στην πραγματικότητα γιατί κάνουμε αυτή την κίνηση;
Οι πρόγονοι μας επιδίδονταν στη δεντρολατρεία και απέδιδαν πολλές φορές στα δέντρα μαγικές ιδιότητες. Άγγιζαν ξύλο επειδή πίστευαν πως στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες, οι γνωστές Δρυάδες και Αμαδρυάδες, και πως με την κίνηση τους εκείνες θα τους προστάτευαν και θα έκαναν την ευχή τους πράξη.
Η λατρεία των δέντρων δεν ήταν ωστόσο μόνο ελληνικό φαινόμενο. Από την Ιρλανδία ως την Ινδία η μυθολογία αναφέρεται σε αυτή την πρακτική.
Έτσι για παράδειγμα βλέπουμε οι Κέλτες, που πίστευαν πως μέσα στα δέντρα κατοικούν πνεύματα με μαγικές δυνάμεις ή ακόμα και θεότητες, να τα χτυπούν τρεις φορές για να τα ξυπνήσουν.
Θεωρούσαν πως το αγουροξυπνημένο πνεύμα, χωρίς πολύ σκέψη, θα τους προστάτευε από κατάρες, βλασφημίες, τον φθόνο των κακών πνευμάτων και την οργή των θεών.
Οι Βρετανοί δεν χτυπάνε αλλά αγγίζουν το ξύλο κι έχουν την έκφραση touch wood . Αυτό συμβαίνει γιατί με βάση μια παλιά Ιρλανδέζικη δεισιδαιμονία μέσα στα δέντρα ζούσαν μικρά ανθρωπάκια που με το άγγιγμα έμεναν πολύ ευχαριστημένα και χάριζαν καλοτυχία σε εκείνον που έκανε τη συγκεκριμένη κίνηση.
Ακόμα πίστευαν πως στα δέντρα ζούσαν καλά πνεύματα κι αν άγγιζες την κατοικία τους είχε προστασία από το κακό.
Αργότερα και με την επικράτηση του χριστιανισμού μια εξήγηση της συνήθειας αυτής ίσως πρέπει να αναζητηθεί στο οτι ο Σταυρός του μαρτυρίου του Ιησού ήταν από ξύλο, οπότε με αυτό τον τρόπο καθαγιάστηκαν όλα τα ξύλα κι όταν τα ακουμπάς λαμβάνεις κάτι από τη χάρη και προστασία τους .
www.e-storieskritis.gr